PLEJADY - gromada otwarta gwiazd - Astronomia i Mitologia
Plejady fascynują ludzkość od tysiącleci, zarówno astronomów jak mistyków i poetów. Całkiem sporo nauki, mitologii, ezoteryki wiąże się z Plejadami, jak chociażby biblijna Menora. Plejady to w astronomicznym katalogu Messiera Gromada M45 lub Messier 45, której inne nazwy to: Baby, Kurczęta, Kokoszki, Siedem Sióstr, Kwoka Subaru, Kościół Masoński, Kurka z kurczętami, Gromadka. Nazwa Plejad pochodzi od greckiego plein "żeglować", gdyż ich wczesne wznoszenie się na wiosnę oznaczało dla Hezjoda rozpoczęcie sezonu żeglarskiego. Inna ich nazwa była bortrys "winne grono". Plejady są najbardziej znaną i najczęściej oglądaną gromadą otwartą gwiazd na niebie. Plejady swoją popularność zawdzięczają głównie temu, że można je swobodnie podziwiać nawet nieuzbrojonym w lunetę okiem. Gromada ta znajduje się w gwiazdozbiorze Byka i jest odległa od Ziemi o około 400 lat świetlnych (126 parseków). Oznacza to, że obiekt widzimy takim jakim był 400 lat temu, kiedy aktualnie widziane światło opuściło gromadę. Pomiary z satelity Hipparcos szacują odległość Plejad na jedynie 118 parseków, czyli nieco bliżej. Ta wiekowo młoda gromada gwiazd mająca zaledwie około 100 mln lat (wedle różnych szacunków od 75-150 mln lat) życia za sobą jest otoczona piękną, niebieską mgławicą, która widoczna jest na zdjęciach wykonanych odpowiednią techniką. W Plejadach znaleziono całkiem niedawno mało masywne, słabe brązowe karły, dzięki którym szacuje się wiek Plejad na około 115 mln lat.
Pomimo tego, że Plejady widać gołym okiem, lepszy efekt wizualny osiągniemy używając zwykłej lornetki. Plejady mają charakterystyczny kształt, który przypomina znacznie pomniejszoną Wielką Niedźwiedzicę, a ściślej Wielki Wóz. Plejady otoczone są nieregularną mgławicą rozpraszającą. Zawiera ona kilkaset (250) gwiazd dobrze zbadanych, spośród których 10 najjaśniejszych ma indywidualne nazwy, acz dokładniejsze analizy podają, że gromada może mieć nawet 3 tysiące gwiazd z czego około tysiąca wielokrotnie potwierdzono. Najjaśniejsza dziesiątka to:Taygeta, Maja, Asterope, Asterope/Sterope II, Merope, Plejone, Alkione (Alkyone), Atlas, Calaneo i Electra. Najjaśniej świeci Alkione (Alcyone), ma jasność 3,0 magnitudo. Większość spośród nich to błękitne olbrzymy typu widmowego B, których jasność w stopniach magnitudo wynosi od 3,0 do 5,9 m. Nazwa tej gromady nawiązuje do greckiego mitu o Plejadach, choć wiele innych prastarych kultur na całym świecie, w tym wedyjska w Indii, poświęcało im szczególną uwagę, tworząc całe systemy mitologii oraz wiedzy hermetycznej.
Astronom Galileo Galilei znany jako Galileusz obserwował gwiazdy w Plejadach w 1610 roku przez lunetę. Bez pomocy teleskopu sześć gwiazd jest wystarczająco jasnych by je dostrzec, zaś osoba o bardzo dobrym wzroku dostrzeże ich co najwyżej dziewięć, musi być jednak przy tym bardzo ciemno! Pomiędzy rozproszonymi sześcioma gwiazdami Galileusz naliczył ponad 40 nikłych punktów światła. Zapisał położenie skupiska 36 gwiazd. Zarys Plejad wykonany przez Galileusza znany jest jednak już od czasów starożytnych, co wskazuje, że w dawnych czasach, niektóre kultury znały lunety lub teleskopy. Galileuszowe obserwacje Plejad a także Oriona, skupisko gwiazd w Ulu i Drodze Mlecznej, uświadomiły mu, że wszechświata nie da się „zamknąć”, jak myślał. Zawiera on niewyobrażalne liczby gwiazd, a jedynie kilka tysięcy z nich świeci na tyle jasno, by je zobaczyć bez pomocy teleskopu, gołym okiem. Wszystkie gwiazdy w Plejadach zostały zrodzone z tej samej chmury gazu i pyłu około 100 milionów lat temu. Fakt ten czyni je bardzo młodymi, zwłaszcza, gdy porównujemy je do Słońca, które ma pięć miliardów lat! Oznacza to, że akt tworzenia gwiazd najprawdopodobniej we wszechświecie ciągle trwa i nie ma końca. Z czasem skupisko gwiazd w Plejadach rozdzieli się i rozproszy, co nastąpi już za około 250 mln lat. Także nasze Słońce zaczynało swoje życie jako część podobnego skupiska gwiazd, które się rozproszyły po całym obszarze Drogi Mlecznej.
W języku angielskim nazwa "Pleiades" bywa wymawiana na różne sposoby, zależnie od mówcy.
- American English: /ˈpliːədiːz/ czy czasami /ˈpleɪədiːz/ (pierwsza sylaba jak "plea" lub "play")
- British English: /ˈplaɪədiːz/ ("ply")
Nazwy Plejad w różnych kulturach:
- Kimah w biblijnym Hebrajskim כִּימָה
- Thurayya w kulturze Arabskiej ثريا
- Subaru w kulturze Japońskiej
- Matariki w kulturze Maori
- Krittika lub Bahulika w Sanskrycie
- Parveen w kulturze Persów & Indusów
- Tzab-ek w kulturze Majów
- Tianquiztli u Azteków
Biblia w Starym Testamencie wymienia Plejady przynajmniej trzy razy (Job 9:9, 38:31; Amos 5:8).
Jak szukać Plejad na Niebie
Plejady jako gromada młodych gwiazd znajdują się w gwiazdozbiorze Byka, Taurus. Gromada M45 jest najlepiej widoczna na wieczornym polskim niebie w czasie od października do marca. Najlepsze warunki do obserwacji są w grudniu około godziny 23.00. Nie powinno być problemów z ich odnalezieniem na zimowym niebie, jednakże spotyka się kilka reguł pozwalających znaleźć gromadę M45. Oto dwie częściej z nich przytaczane:
- Przeciągnij linię łączącą 3 gwiazdy Pasa Oriona przez gwiazdę Aldebaran. Jeśli będziesz podążać dalej za tą linią w kierunku północnego zachodu, to trafisz na rozmytą mgiełkę. Będą to właśnie Plejady.
- Aby znaleźć Plejady zacznij od Bellatrix (gamma Oriona, prawy górny róg Oriona). Wskaż tę gwiazdę kciukiem prawej ręki na wyciągniętej ręce, a palcem wskazującym wskaż gwiazdę Aldebaran. Teraz trzymając tę odległość przesuń rękę na północny zachód, tak aby na Aldebaran wskazywał twój kciuk. Teraz palec wskazujący pokazuje Plejady.
Dane astronomiczne
Cała gromada Plejad jest otoczona bardzo słabo widzialną mgławicą refleksyjną, pozostałością po "gwiezdnym żłobku", który wyprodukował te gwiazdy. Mgławicę tę najlepiej widać na zdjęciach wykonanych techniką długiego naświetlania. XIX-wieczny niemiecki obserwator Heinrich Louis d'Arrest zaobserwował, że mgławica otulająca Plejady jest niewidoczna lub ledwie dostrzegalna w wielkich teleskopach, podczas gdy można ją zaobserwować w szukaczach tychże teleskopów. Plejady są gromadą otwartą typu II,3, r. Oto ich krótka charakterystyka:
- odległość od Ziemi – około 400 lat świetlnych, różne źródła podają od 380 do 541 lat świetlnych;
- wiek – około 100 milionów lat; są to głównie młode, gorące gwiazdy, młodsze od naszego Słońca mniej więcej 50 razy;
- liczność – gromada obejmuje około 1000 gwiazd lepiej zbadanych;
- wielkość – około 12 lat świetlnych; na niebie widoczne w kwadracie o wymiarach 60' x 60' minut łuku; ściślej jądro gromady ma średnicę około 8 lat światła, a obrzeże około 43 lat światła.
- jasność – widzialna z Ziemi jasność to około 1,4 magnitudo; w rzeczywistości najjaśniejsze gwiazdy należące do M45 są jaśniejsze od Słońca od 40 do 100 razy!
- rektascensja (ra) – 03h 47m 00s;
- deklinacja (dec) – +24st 07m 00s;
Główne Gwiazdy Plejad
Nazwa - Oznaczenie - Jasność wizualna - Typ - Oznaczenie katalogowe
- Alkione - eta (25) Tauri - 2,86 - B7e III - vdB 23
- Atlas - 27 Tauri - 3,62 - B8 III - Ced 190
- Electra - 17 Tauri - 3,70 - B6e III - vdB 20
- Maia - 20 Tauri - 3,86 - B7 III - NGC 1432
- Merope - 23 Tauri - 4,17 - B6 IV - NGC 1435, IC 349
- Taygeta - 19 Tauri - 4,29 - B6 V - Ced 19e
- Pleione - BU (28) Tauri - 5,09 (zm.) - B8e p - Ced 19p
- Celaeno - 16 Tauri - 5,44 - B7 IV - Ced 19c
- Asterope - 22 Tauri - 5,64/6,41 - B8e - V/B9 V
- Sterope II - 21 Tauri - 5,65 - B8 V - Ced 19h
Księżyc zakrywa Plejady
Jednym z najciekawszych obiektów znajdujących się na niebie na drodze Księżyca jest jasna i efektowna gromada otwarta gwiazd o nazwie Plejady. Jest ona doskonale widoczna gołym okiem i leży na granicy konstelacji Perseusza i Byka, przypominając swym kształtem miniaturkę Wielkiego Wozu. W dniu 7 stycznia 2009, w godzinach 17-19:30, Księżyc znalazł się na tle gromady Plejady, kolejno zakrywając i odkrywając kilka z najjaśniejszych gwiazd tej najbardziej znanej gromady otwartej. Księżyc w swoim ruchu po niebie trafił właśnie na gromadę Plejad, przechodząc na tle jej górnej połowy. Była to więc okazja do obserwacji zakrywania kolejnych gwiazd przez ciemną krawędź Księżyca i ich ponownego pojawiania się zza oświetlonej krawędzi. Obserwować takie zjawiska można gołym okiem, ale znacznie bardziej spektakularnie będzie to wyglądać w najprostszej choćby lornetce. W grudniowe wieczory i na początku stycznia Plejady widoczne są na południowym wschodzie, dość wysoko na niebie. Następna okazja na obserwacje zakryć Plejad przez Księżyc wypada dnia 18 lipca 2009 roku. Ezoteryka uważa taki czas zakrywania Plejad przez Księżyc jako dogodny dla wzmożonej aktywności sił ciemnych oraz inwazji demonów.
Mitologia i ezoteryka Plejad
Mityczne greckie Plejady były córkami tytana Atlasa. Na wieść o śmierci swoich sióstr, Hiad, miały popełnić samobójstwo, a dobry Dzeus przeniósł je na niebo jako siedem pięknych gwiazd. Plejady, Plejades, to w mitologii greckiej, siedem córek: Elektra, Kelajno, Sterope, Merope, Maja, Tajgete, Alkione zrodzonych z Atlasa i Okeanidy Ajtry (lub Plejone), siostry Hiad. Już w starożytności plejadą zaczęto określać grupę wybitnych twórców, gdyż Plejady były źródłem natchnienia i inspiracji artystycznej oraz religijnej. Psalmista wspomina o słodkim wpływie Plejad.
Plejady, dosłownie "żeglujące", siedem córek morskiej nimfy Plejone i tytana Atlasa. Elektra, Kelajno, Tajgete, Alkione, Maja, Merope i Sterope przyszły na świat na świętej Górze Cyllene. Najstarszą z sióstr była Maja, najmłodszą zaś Merope. Hiady były ich przyrodnimi siostrami, miały także brata Hyasa i siostry Hesperydy. Ezoteryka nawiązuje do Plejad jako siedmiu matek dawnej cywilizacji lyrańskiej, która istniała na ziemi ale została ewakuowana i przeniesiona przez bogów do gromady nazwanej od swoich protoplastek. Przyczyną ewakuacji była wielka wojna pomiędzy gadzimi, jaszczurowatymi demonami z systemu w Orionie, które postanowiły zniszczyć evadamiczne, ludzko-boskie istoty do jakich należeli dzisiejsi Plejadanie.
Plejady, to piękne boginki, o których wdzięki zabiegali wszyscy. Elektra, Tajgete i Maja były oblubienicami Zeusa, Władcy Nieba, Alkione Posejdona, Władcy Mórz. W Merope zakochali się Syzyf i Ares. Wszystkie siedem panien zostały przeniesione na firmament niebieski w postaci gwiazd. Jak głosi jedna z legend, słabo z nich świeci zawstydzona Merope, albowiem wychodząc za mąż za zwykłego człowieka Syzyfa, sama stała się śmiertelną, a jej cywilizacja symbolizuje pomniejsze bóstwa nieba, które przechodzą procesy narodzin i umierania. W innej wersji, blada gwiazda Elektry świeci tak słabo, ponieważ nie chce spoglądać na ruiny Troi, miasta założonego przez jej syna Dardanusa.
W mitologii słowiańskiej Plejady nazywane były na cześć boga Wołosa Wołosożarami, Vlašici - Wołoszycy, po serbsku "synowie Velesa". Wołosożary, włosożary – w mitologii słowiańskiej określenie gromady otwartej Plejady lub, rzadziej, spadających gwiazd, odnoszące się do słowiańskiego boga boskiej magii Wołosa. Weles, Wołos, a w źródłach staroruskich: Veles?, Volos? bog? to bóg starożytnych Słowian, bóg magii, przysięgi, sztuki, rzemiosła, kupców, a przede wszystkim bogactwa. Weles posiadał moc panowania nad demonami, siłę do egzorcyzmowania i pokonywania demonów, którą obdzielał wiernych.
Plejady (gr. Πλειαδες) to w greckiej mitologii czy raczej religii siedem córek Atlasa i okeanidy Plejone, siostry Hiad oraz Hyasa. Według poematu Kallimacha ich matką była królowa Amazonek. Bywa, że do Plejad zalicza się również Kalipso i Dione. Plejady ścigane przez demonicznego Oriona, zostały uratowane przez boga niba Zeusa, który przeniósł je na firmament w postaci gwiazd. Myśliwy i zarazem olbrzym o złudnie pięknej urodzie, Orion, prześladował śliczne nimfy Plejady (zwiastunki dobrej pogody) i Hyady (zwiastujące złą pogodę) tak długo, aż uprosiły boga Zeusa, by je przemienił w jakieś zwierzęta. Bóg Ojciec Zeus uczynił zadość ich prośbie i zamienił je w gołębie, a później w skupisko gwiazd na niebie, zwane dziś Plejadami. Plejady jak i gołębie symbolizują boski pokój.
Plejady były duchowymi towarzyszkami bogini Artemidy (gr. Ἄρτεμις Artemis, dopełniacz Ἀρτέμιδος Artemidos, także Cynthia), która była boginią płodności i śmierci zarazem. Artemida utożsamiana jest z rzymską boginią Dianą, oraz boginią księżyca i śmierci Hekate, pochodzącą z Azji Mniejszej. Jej ulubionym napojem była woda źródlana, którą ceniła wyżej niż ambrozję. Artemida była córką Zeusa i Latony (Leto), siostrą bliźniaczką Apolla. Bogini - wieczna dziewica, odpowiedzialna za nagłą śmierć, nie wybaczała zniewagi.
Odmienna wersja mitu o siedmiu siostrach mówi, że wraz ze swymi siostrami Hiadami przemieniły się w gwiazdy z żalu, po śmierci ich brata Hyasa, ukąszonego przez węża. Wschód Plejad był znakiem rozpoczynającym okres żeglugi (1-15 maja), a zachód (w listopadzie) zwiastował okres burz. Mit o córkach Atlasa miał swoje odzwierciedlenie w muzyce oraz literaturze. Od Plejad nazwę wzięła plejada aleksandryjska na znak artystycznej inspiracji płynącej z Nieba.
Zeus (Dzeus) (gr. Ζεύς, nowogr. Δίας Dias) to najwyższy z panteonu bogów w mitologii greckiej. Syn Kronosa i Rei, Grecki bóg Nieba i Ziemi, Bóg pogody i władca błyskawic, gromów. Zeus to osobienie najwyższej zasady rządzącej Wszechświatem, władca wszystkich bogów i ludzi, który strzegł prawa i porządku na świecie, bezlitośnie karząc przestępców, a zwłaszcza morderców, krzywoprzysięzców i zdrajców. Jego atrybutami były złote pioruny, orzeł i tarcza zwana egidą. Wychowała go nimfa Amaltea o koziej postaci.
W mitologii wedyjskiej Plejady zwane są Bahulika i wiążą się z ezoterycznymi praktykami oraz siedmioma lub dziesięcioma wtajemniczeniami duchowymi, planetarnymi. Inteligencja Plejad wedle współczesnej ezoteryki wspiera rozwój komputeryzacji, opanowanie przestrzeni kosmicznej i cały szereg nowych technologii tak zwanej epoki wodnika. Istoty Plejad wedle telepatycznych kontaktowców XX wieku mają uratować Ziemię i ludzkość przed inwazją jaszczurów czy istot gadzich z Oriona, przed masowym opętaniem i zniewoleniem przez siły zła. Z układów planetarnych Plejad oraz Syriusza przybywają na ziemię duchowi mistrzowie, awatarzy i prorocy czy posłańcy wskazujący ludzkości prawidłową Drogę rozwoju ku wyższej boskiej świadomości.
Współcześnie do telepatycznych lub nawet osobistych kontaktów z Plejadanami (także Plejaranami) przyznają się takie osoby jak Billy Meier, James Gilliland, Guido Moosbrugger, Lia Shapiro, Barbara Marciniak i wielu innych. Plejadanie mają być z wyglądu nordykami o subtelnej, duchowej naturze, w dobrej harmonii z przyrodą, nieustannej łączności z Bogiem jako Najwyższą Inteligencją. Ukazują się jako pełni pokoju i miłości Starsi Bracia Ludzkości, którzy wspierają rozwój naukowy, technologiczny i duchowy ziemian, przeciwieństwo istot gadzich, jaszczurów czy reptilianów z Oriona i zeta Reticulus. Reptilianie to tak zwana konspiracja ciemnych sił mająca za swój cel skolonizowanie Ziemi i zniewolenie ludzkości.
Według wielu przekazów duchowych i jasnowidzeń oraz wielu źródeł historycznych, rozwojem cywilizacji kierowały Elohim, Bogowie Nieba. Największy jednak wpływ w budowę ludzkości miały boskie istoty z Liry i Syriusza. Również spory udział miały boskie istoty z Plejad, z którymi wiążą nas geny. Istoty z Liry miały zasadniczy powód swego zaangażowania na Ziemi. Po trwających wieki konfliktach między różnymi odgałązieniami ras pochodzących z Liry (szczególnie Orion i Wega), miały już dosyć tworzenia cywilizacji które były spolaryzowane i nie umiały istnieć w pokoju. Chcieli by Ziemia była planetą, której fundamentem będzie integracja, zjednoczenie nie zaś polaryzacja. Jednak Założyciele ludzkości niecielesne istoty Liry (dziś Plejadanie), mieły inne plany. Wiedzieli bogowie, że Ziemia miała stać się miejscem ostatecznego uśmierzenia "dramatu Oriona" i dlatego musi zostać spolaryzowana po to by ów odwieczny konflikt został rozwiązany poprzez osobiste wyzwolenie każdej duszy.
- Bożą obecność
- bojaźń Bożą
- siłę Bożą
- Boże zrozumienie
- wiedzę Bożą
- Boską dobrą radę
- Boską mądrość
Wierni w Menorze widzieli świętość, „obcy”- przede wszystkim cenne złoto, a Mędrcy siedem aspektów siedmiu świętych Plejad. I tu właśnie zaczyna się historia Menory, która to w swej istocie ma siedem lamp oliwnych na jednym kandelabrze. Tylko oliwą z oliwek pali się święty ogień w menorze. U proroka Zachariasza występuje najwcześniejsze symboliczne znaczenie siedmioramiennego świecznika: "Siedem owych lamp to oczy JHWH, które przenikają całą ziemię" (zob. Za 4, 2-10). Interesujący jest fakt, że w "proroczym objawieniu" Apokalipsy św. Jana, mówi się o siedmiu świecznikach, w nawiązaniu do symboliki świętej liczby semickiej: "...obróciwszy się, ujrzałem siedem złotych świeczników i pośród świeczników kogoś podobnego do Syna Człowieczego" (Ap 1, 12-13). Przynajmniej wiadomo skąd przybywa zbawienie.
„Czy potrafisz związać więzy (spętać słodki wpływ) gwiazdozbioru Kimah lub rozluźnić sznury (pęta) gwiazdozbioru Kesil? (…) Czy poznałeś ustawy niebios albo czy zdołałbyś wprowadzić ich władzę na ziemi?” (Job 38:31, 33)
"On stworzył Niedźwiedzice, Oriona, Plejady i Strefy Południa. On czyni cuda niezbadane, nikt nie zliczy Jego dziwów." (HIOBA 9:9-10)
Plejada Aleksandryjska
Plejada to grupa ludzi wybitnych w jakiejś dziedzinie, związanych wspólnymi celami, poglądami itp., jak plejada aleksandryjska czyli siedmio-osobowa grupa tragików okresu hellenizmu, III wiek p.e.ch. Plejada siedmiu poetów francuskiego odrodzenia - XVI wieku, Ronsard, du Bellay i inni. Plejada, plejada aleksandryjska to grupa 7 dramaturgów z Aleksandrii, działających tam w III wieku p.e.ch. Z ich twórczości dochowały się tylko fragmenty. W skład tej plejady wchodzili:
- Likofron z Chalkis
- Aleksander z Etolii
- Homer z Bizancjum
- Sositeos z Aleksandrii
- Filikos z Korkyry
- Sosifanes z Syrakuz
- Dionizjades z Tarsu
Nazwę od tej grupy poetów wzięła wielka plejada w XVI-wiecznej Francji, do której należał Pierre Ronsard.
Plejady albo Baby - Jan Kochanowski
Tuż przy lewym kolenie, w kupie usadzone,
Baby bieżą, nieznacznym światłem obdarzone.
O siedmi powiadają, lecz to płone wieści,
Bo kto się chce przypatrzyć, nie masz więcej sześci.
Jedna zginąć nie mogła, starzy przedsię bają
O siedmi i każdej z nich własne imię dają,
Które to są: Elektra, Celeno, Meropa,
Alcyjona, Tajgeta, Maja i Steropa.
Te, acz drobne i ciemne, a wszakże tak rane
Jako pozne, nie mogą być przepamiętane,
Bo to na nie Bóg włożył, że opowiadają
Lato i zimę, i czas, kiedy orać mają.
Plejady przyspieszą NASA - 2012
10 petaflopów - taką moc obliczeniową w 2012 roku ma mieć superkomputer amerykańskiej agencji kosmicznej. Dzięki niemu możliwe będzie przyspieszenie prac badawczych oraz dalsza eksploracja Układu Słonecznego. NASA, Intel oraz SGI podpisały umowę, na mocy której rozpoczęta zostanie współpraca między nimi. Jej celem ma być znaczne zwiększenie możliwości obliczeniowych superkomputera amerykańskiej agencji kosmicznej. Projekt o nazwie "Pleiades" (pol. Plejady) realizowany będzie w Centrum Badawczym Ames w Moffet Field, należącym do NASA. Strony umowy liczą, że uda im się do 2009 roku zwiększyć moc obliczeniową superkomputera do 1 petaflopa co daje 1000 bilionów operacji na sekundę - byłoby to 16 razy więcej niż osiągane obecnie wyniki.
Z kolei do 2012 roku ma nastąpić dalsze 10-krotne zwiększenie mocy obliczeniowych. Naukowcy z NASA są przekonani, że dzięki projektowi "Pleiades" uda się znacznie przyspieszyć badania naukowe, a także lepiej przygotować do kolejnych misji, wśród których wymienia się m.in. budowę stałej bazy na Księżycu czy wyprawę załogową na Marsa. Są to ogromnie skomplikowane przedsięwzięcia, których realizacja może ulec znacznemu przyspieszeniu dzięki projektowi. Jak zaznacza z kolei serwis Crave, z pomocą szybszego superkomputera NASA będzie w stanie zaprojektować i skonstruować nowe samoloty, konsumujące nawet do 70 procent mniej paliwa niż obecne, a także znacznie cichsze. 1 parsek = 3,2616 roku świetlnego
Zapraszamy na warsztaty, gdzie można zgłębiać i doskonalić wiedzę o Plejadach
© Wszelkie prawa do publikacji zastrzeżone przez: ezoteryka-magia-okultyzm.blogspot.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz