Mojry Prządki Losu i Przeznaczenia

Mojry Prządki ludzkiego Losu

Mojry (gr. Μοῖραι Moirai - dola) - w mitologii greckiej boginie losu, przeznaczenia. Dola dana ludziom przez Bogów w chwili narodzin określająca bieg życia i śmierci. Woli Mojr musieli być posłuszni zarówno ludzie jak i bogowie. Odpowiednikami w mitologii rzymskiej były Parki (Nona, Decima i Morta), a w mitologi słowiańskiej - Trzy Zorze - władczynie losu. W wierzeniach polskich wspominane od wieków jako boginie wyznaczające rytm życia i przepowiadające przyszłe wydarzenia. Zorze proszone były o pomyślność dla nowo narodzonych dzieci.

  

Wedle niektórych podań - Mojry to trzy córki Ereba i Nyks lub Ananke i Chronosa, a wedle niektórych źródeł to córy Zeusa i Temidy. Na początku swoich rządów Hera była jedną z Tytanek i nie była jeszcze żoną Zeusa. Zeus żył w związku z Tytanką o imieniu Temida. Mieli razem sześć córek. Najstarsze - zrodzone jako pierwsze były trzy Hory - Eunomia, Dike i Eirene - Boginie ładu i porządku Wszechświata. Następnie narodziły się Mojry, które dzieliły los ludzi i Bogów. Mojry były pierwotnymi boginiami kierującymi przeznaczeniem. Przędą nić ludzkiego życia, którą rozpoczyna Klotho, Lachesis ją snuje, a Atropos przecina i wtedy człowiek umiera. Wszystkie trzy Mojry były zwane Prządkami Klothes. To Mojry decydowały o długości ludzkiego życia i nic nie mogło zmienić ich decyzji -nawet Bogowie. To Mojry zjawiały się w dniu narodzin dziecka by przepowiedzieć jego przyszłość i jaki będzie jego los. Dobry lub zły. Atropos była najstarszą i najmniejszą z sióstr, a zarazem najbardziej straszną i najsilniejszą - Ta, której nie można było uniknąć. 

Klotho - „Przydzielająca” nić żywota - młoda kobieta

Lachesis - „Przędąca”, która tej nici strzeże - kobieta w kwiecie wieku

Atropos - „Nieodwracalna”, która ją przecina - staruszka

Mojry symbolizowały starogreckie pojęcia filozoficzno-mitologiczne dotyczące losu ludzkiego i porządku świata. Ich siostrami były Hory i Charyty. Mojry były boginiami życia i śmierci oraz znały przyszłość ludzi i Bogów i nie podlegały rozkazom olimpijskich Bogów. Mojra jako pojęcie filozoficzne pierwotnie oznaczało los, przeznaczenie człowieka oraz nieubłagalne Prawa Świata. Każda ludzka istota od dnia swych urodzin miała swoją Mojrę, która określała długość życia oraz los - szczęśliwy bądź nie - jaki ją spotka. Mojra - indywidualna dla każdego - stanowiła część losu Świata i była nieubłagana - tak jak przeznaczenie każdej istoty. Oznaczała prawa, których nawet Bogowie nie mogli omijać, bo naraziliby na niebezpieczeństwo cały Porządek Świata.

Mojry były dojrzałymi kobietami odzianymi w białe szaty, które symbolizują blask księżyca i jego cykle, wyznaczające narodziny, pełnię życia oraz śmierć. Każda z nich dzierży w dłoni swój atrybut. 

Klotho trzyma wrzeciono, 

Lachesis trzyma w dłoni miarkę lub wagę, 

Atropos trzyma w dłoni nożyce, zwój, klepsydrę. 

Odziane w białe szaty Mojry przędły ludzki los przebywając w jaskini obok Olimpu i w świetle podziemnego jeziora. Określenie "mojry", z czasem przyjęło postać Bóstwa, które było personifikacją przeznaczenia człowieka, a potem przyjęło postać trzech sióstr - jako porządek losu człowieka. Mojry - Trzy Siostry Przeznaczenia - mieszkały w sąsiedztwie Olimpu, w jaskini nad jeziorem, gdzie przędły i strzegły nici życia człowieka.

Historia Mojr

W kulcie Greków pojawiły się bardzo wcześnie i u różnych poetów miały inne genealogie. U Homera jest jedna Mojra, natomiast według Hezjoda były one trzema siostrami - córkami Zeusa i Temidy. Ilość Mojr waha się od jednej do trzech. Pojedyncza Mojra była rozumiana jako uosobienie pojedynczego losu. W myśl tej zasady każdy człowiek miał swoją Mojrę. Następnie można mówić o Mojrze uosabiająca los ogólnie. W późniejszej tradycji Mojry są dwie, jak u Homera i w Delfach bądź trzy jak w Teogonii Hezjoda. Delfickie Mojry są związane kolejno: jedna z życiem człowieka, a druga z jego śmiercią. Dwie Mojry biorą czynny udział w wojnie bogów z olbrzymami, posługując się w walce tłuczkami moździerzowymi. A trzy Mojry, których imiona wymienia Hezjod w Teogonii, to Klotho, Lachesis, oraz Atropos. Pierwsza z wymienionych zadzierzga nić ludzkiego żywota, druga ją rozwija, trzecia natomiast przecina. Od wyroku Mojr nie było odwołania. Podlegali mu wszyscy ludzie oraz bogowie. Potrójną liczbę Mojr wiąże się niekiedy z trzema fazami księżyca.

W mitologii greckiej Mojry upija bóg Apollo, który pragnie ocalić od śmierci Admeta. Pijane Mojry zgadzają się zwrócić mu życie w zamian za inne życie. Mojry pojawiają się przy narodzinach Meleagra, przepowiadając dziecku los. Zgodnie ze słowami Mojr miał żyć dopóty, dopóki będzie płonąć szczapa w ognisku.

Mojry często przedstawiano jako władczynie nieuniknionego losu, całkowicie niezależne od wszystkich. Wówczas nikt i nic nie mogło odwrócić raz podjętej przez nich decyzji. Nawet Zeus bał się wówczas ich wyroków, ale z czasem zaczęto nazywać Zeusa "Mojragetes" - "Przewodniczący Mojr" - ostatecznego Władcę Losu. Mojry miały przekazywać swoje wyroki Eryniom, które na ich zlecenie polowały na złoczyńców, albo Ejlejtyi - która odbierała przepowiedziany przez nie poród. Znały więc przyszłość i do nich często odwoływali się prorocy i wyrocznie. 

Erynie

Erynie - (Eumenidy; gr. Ἐρινύες Erinýes, gr. Εὐμενίδες Eumenídes, „życzliwe”, łac. Furiae, Dirae) – w mitologii greckiej boginie i uosobienia zemsty,kary i gniewu za wszelką nieprawość oraz wyrzutów sumienia. Należały do najstarszych bóstw panteonu greckiego. Zrodziły się ze spadłej na Ziemię (Gaja) krwi wykastrowanego Uranosa (Niebo). Zamieszkiwały Ereb (Ciemności Podziemia). Ich rzymskimi odpowiednikami były furie. Ponieważ nie należało wymieniać ich imion, nazywano je również Eumenides „Łaskawa”, Semnaj „Czcigodna” lub Araj „Klątwa”. W sztuce starożytnej Grecji najczęściej przedstawiano je jako uskrzydlone staruchy z wężami zamiast włosów i przekrwionymi oczami. W rękach trzymały pochodnie lub żmije, bądź też bicze nabijane ćwiekami z brązu.

Inne ich imiona Erynii to: 

Alekto - (gr. Ἀληκτώ Alēktṓ) - nieustająca w gniewie

Tyzyfone - (gr. Τισιφόνη Tisiphónē) - mścicielka zabójstwa, wymierzająca karę tym, którzy dopuścili się zbrodni

Megajra - (gr. Μέγαιρα Mégaira) - wroga, zawistna, czarująca złym okiem...

Mszczą Erynie zabójstwa, występki zwłaszcza te, które dokonują się wewnątrz rodu. Homer pisze, że wszyscy pokrzywdzeni kołaczą do nich przeklinając przestępcę. Erynia słyszy to wezwanie i prześladuje przestępcę. Erynie pilnują porządku przyrody i losu świata. To wszystko łączy Erynie z Mojrami. Zadaniem Erynii było wysłuchiwanie skarg wnoszonych przez śmiertelników na młodzież obrażającą starszych, na dzieci odnoszące się źle do rodziców, na niegościnnych gospodarzy, na właścicieli domów i radnych miejskich, którzy niewłaściwie odnosili się do petentów, przede wszystkim jednak na zabójców. Stanowiły one personifikacje wyrzutów sumienia po złamaniu tabu – początkowo tylko tabu obrazy, nieposłuszeństwa albo przemocy stosowanej wobec matki.

Według Ajschylosa Orestes ścigany przez Erynie za matkobójstwo decyduje się poddać sądowi Pallas Ateny, która uwalnia go od winy, a Erynie ustają w pogoni za nim otrzymując przydomek „Łaskawych” (eumenid) – bóstw opiekuńczych Ateńczyków. Greckie słowo "moros" - los, dział (słowiańskie znaczenie "dzielić" związane jest ze słowem "dola", "otrzymuję w udziale" i od tego słowa pochodzi "moira" - los. Innym określeniem doli jest żeńskie słowo "ker" oznaczające pierwotnie bóstwo śmierci, które można określić jako "niszczycielkę". Czasownik "kerainen" to znaczy niszczyć, a potem określano nim zły los, nieszczęśliwy los lub zgon. Prządki snują wokół człowieka wszelkie zdarzenia jego życia, obracając nim jak wrzecionem. 

Bogini Hekate

Nie sposób pominąć tej cudownej Bogini z rodziny Tytanek, która ma wiele podobieństw do Mojr. Przedstawiana jako potrójna Bogini w formie trzech ciał połączonych w jedno. To Bogini, której musiał słuchać Zeus i w chwili dzielenia Świata pomiędzy Bogów - tylko Bogini Hekate otrzymała przywilej posiadania wpływu na niebie, ziemi oraz w zaświatach. Bogini Hekate to Bogini Magii, ale pełniła wiele funkcji. Jej posągi stawiano na rozdrożach by chroniły wędrowców. Bogini Hekate trzyma w ręku pochodnię, by rozświetlać drogę, przewodzi duszom zmarłych w zaświatach i jest Boginią Przeznaczenia - tak jak Mojry. Przedstawiano ją także z wieloma rękami - tak jak hinduskie bóstwa, gdyż posiadała wiele atrybutów, które w każdej dłoni trzymała. Jednym z nich był nóż, którym Hekate odcinała pępowinę w chwili narodzin dziecka, a w chwili śmierci - przecinała nić życia by zabrać duszę w Zaświat.  

Parki

Boginie losu - rzymskie odpowiedniki Mojr. Parki były tak podobne do Mojr, że nie sposób ich oddzielić, bo zarówno wygląd jak i atrybuty są takie same. Trzy siostry, przędą nić życia i przepowiadają los nowonarodzonemu dziecku. Początkowo - tak jak u Greków - Rzymianie opisywali jedną Parkę, ale potem mówiono już o trzech Boginiach. 

Norny 

Norny to w mitologii nordyckiej trzy boginie przeznaczenia, przędące nić ludzkiego życia - tak jak Mojry. Norny potrafiły zsyłać koszmary nocne i tworzyły runy. Pojawiały się przy narodzinach, ale mogły też przeciąć złotą nić życia sprowadzając śmierć. Norny nie należały do odrębnej rasy. Mogły pochodzić zarówno od karłów (córki krasnoluda Dwalina), olbrzymów, elfów, jak i samych Asów. Ich kult przetrwał nawet przyjęcie chrześcijaństwa. Na ścianie kościoła Borgund (Norwegia) odkryto inskrypcję mówiącą: „Zarówno dobro, jak i zło dają Norny, mnie przyniosły wielką boleść”.

Urd (Urdhr; Los, Przeznaczenie) – odpowiedzialna jest za przeszłość. Utożsamiana z przybywającym księżycem, uważana za dobroczynną i błogosławiącą ludziom.

Werdandi (Werdhandi, Stawanie Się) – odpowiedzialna za teraźniejszość. Utożsamiana z księżycową pełnią, także uznawana za boginię dobroczynną.

Skuld (Obowiązek) – odpowiedzialna za przyszłość. Najmłodsza z Norn, określała długość życia narodzonych dzieci, uważano ją za bezlitosną i okrutną, personifikowała księżyc ubywający.

Norny mieszkały w okolicach najwyższego korzenia Yggdrasila (wiecznie zielonego jesionu, gałęziami sięgającego nieba, a korzeniami – podziemnej krainy zmarłych) wychodzącego z Asgardu, nieopodal mrocznej studni Urd (była ona źródłem siły drzewa). W pobliżu znajdowało się jezioro, z którego czerpały wodę, by podlewać korzeń.

Zapraszamy na warsztaty rozwoju duchowego

http://ezoteryka-magia-okultyzm.blogspot.com/p/warsztaty.html

© Wszelkie prawa do publikacji zastrzeżone przez: ezoteryka-magia-okultyzm.blogspot.com