Lingam



Wedyjski Rytuał Obmywania Lingamu



Linga właściwie Lińgam - Linga, Shiva linga w Sanskriti: लिङ्गं liṅgaṃ - symboliczny obiekt kultu religijnego dla śiwaitów. Dosłowne tłumaczenie pojęcia to "znak", "przejaw", "symbol", "pieczęć", "stworzenie". W najstarszych tekstach śiwaizmu linga obrazowana jest jako Pierwotne Kosmiczne Jajo z którego powstaje cały wszechświat i wszystkie stworzenia. Najbardziej dla celów kultowych cenione są lingamy materializowane przez świętych i awatarów, zwykle w kształcie jajowatym oraz stworzone naturalnie siłami natury, np. otoczaki znalezione w świętych rzekach Indii. 

Czym jest Lingam, co symbolizuje i jakie jest jego znaczenie dla naszego wzrostu duchowego? Wiele osób zastanawia się nad tym jedynie w okolicy Święta Mahāśiwaratri, kiedy to któryś Bhagawan wielokrotnie manifestując Lingamy ze swego ciała, czy popularnie mówiąc "rodzi" Lingamy. Jak wiadomo, na Ziemi żyje jakieś 4 tysiące Mistrzów Niebiańskich tytułowanych rangą Bhagawan, którzy potrafią materializować oraz rodzić Lingamy, jednak tylko nieliczni z nich robią to nieomal publicznie, na oczach licznych uczniów i wielbicieli, choć pisma wedyjskie polecają tę zdolność utrzymywać w tajemnicy przed światem z uwagi na jego boskość. Oglądanie na własne oczy manifestacji Lingamu przynosi ogromne błogosławieństwo – albowiem każdy, kto zobaczy wyłaniający się z ust czy dłoni Mistrza - Lingam na własne oczy, zostaje uwolniony z kołowrotu narodzin i śmierci, czyli nie będzie musieć inkarnować więcej na Ziemi. Oczywiście, błogosławieństwo to działa jedynie na tych, którzy Mistrzowi i Aśramowi dochowają fundamentalnej wierności i nigdy już nie porzucą Guru – Dawcę Lingamów! Weda i Purany zalecają pewną ezoteryczność i ostrożność w pokazywaniu Siddhi manifestowania Lingamów, gdyż osoby pomawiające Mistrza o jakieś kuglarstwo czy oszustwo raczej nigdy już nie wyjdą ze światów Piekieł, podobnie zresztą jak wszyscy ci, którzy opuszczą takiego Mistrza w czasie jego starości czy choroby. Moce Siddhi, szczególnie związane z ukazywaniem Lingamów mają wielką moc selekcjonowania ludzi w zależności od ich reakcji i postawy tak wobec Mistrza jak i zjawiska, a granicą rozdzielenia biegnie pomiędzy Zbawieniem a Unicestwieniem w Piekłach. Zagwarantowanie Wyzwolenia nie oznacza, że w praktyce wszystkie osoby, które oglądały manifestacje Lingamu nie pojawią się w inkarnacji fizycznej ponieważ Bodhisattwowie, którzy przychodzą z własnej woli na Ziemię przyjdą z pewnością by dokończyć swą pracę Zbawiania Ludzi, Wyzwalania istot żyjących na Ziemi w okowach materialnych więzów. 

Lingam jest symbolem Absolutu (Brahmana), świata Jedni, Jedności, z którego wyłania się wielość, różnorodność. Kontemplując Lingam możemy odkryć, poznać wszystkie tajemnice Wszechświata. Jest tak dlatego, że wszystko w naturze jako swoją matrycę, prawzór ma Lingam. Nie istnieje nic w tym naszym Wszechświecie co w swej najsubtelniejszej strukturze, wibracji nie byłoby Lingą! To ona, Linga właśnie stanowi "podstawę" budowy naszego Wszechświata (Brahmandy). Tak więc kontemplacja Lingi jest jak Brama do świata Ducha. Rysowane obrazy Lingamu to naukowe rzuty przekroju budowy Wszechświata w czasie od jego powstania, poprzez całą ewolucję Kosmosu, aż do zaniku Wszechświata w pierwotnym punkcie, w Bindhu – pierwotnej kropli która pulsuje! Lingam to kształt materialny całego Ducha Kosmosu, jednak zrzutowany z wielowymiarowego oryginału w trójwymiarową przestrzeń jako symboliczne "złote jajko" rodzone przez wielkich Awatārów w całej historii ludzkości. 

W wielu świątyniach można spotkać potężne Lingamy, które rosły przez tysiące lat. Kapłani sprawują kult Lingamu, regularnie odprawiając Pudże (nabożeństwa), tradycyjne Abiszekamy (obmywania) i inne ceremonie. Podstawowym składnikiem rytu jest woda i mantra, a w wielkich pudżach odprawianych m.in. w Święto Mahāśiwaratri używanych jest 16 składników, takich jak Vibhūti, Kum-kum, mleko, woda różana, miód. Każdy ze składników ma swoje symboliczne znaczenie, jak Vibhūti, symbolizując Łaskę Boga (Pana Śiwa), a Kum-kum dobrobyt materialny i błogosławieństwo. W każdym rytuale oczywiście intonuje się specjalne mantramy i pieśni duchowe (bhadźany). Cała zaś Pudża jest stosunkowo prostą metodą odnalezienia Sacrum, gdzie wszystkie nasze zmysły są zaangażowane. Oczy śledzą uważnie wszystko to, co się dzieje z Lingamem, śledzą wszystkie czynności Pudżari (Kapłana). Usta śpiewają mantramy, uszy słuchają dźwięków mantramów, pieśni, dzwonków. Nos wącha zapach kadzidełek, palonej kamfory – symbolizującej doszczętnie spalenie ego (małej jaźni) w ogniu mądrości. Pozwala nam to na całkowitą koncentrację na Jednym, Jedynym Bogu i Jego Mocy Duchowej. 

Często w praktykach Rāja (Rādża) Jogi po pudży następuje dłuższa kontemplacja. W wielu zaś Świątyniach Boga, Pana Śiwa, po rytuale Kapłan błogosławi zebranych Lingamem, najczęściej kładąc Lingam na szczycie głowy! Błogosławi się w imieniu Śiwa-Śakti (Shiwa-Shakti) i w imieniu Awatāra, który Lingam zmaterializował. Błogosławieństwo Lingamem ma potężną Moc, gdyż uwalnia z chorób na poziomie fizycznym, psychicznym i duchowym, uwalnia od karmana. Mówi się, że błogosławieństwo Lingamem jest przyjęciem w Opiekę przez Boga Śiwa na drogę powrotu do Boga! W dawnych czasach Lingayati (strażnicy/strażniczki) Lingamu czasem błogosławili wybrane osoby tylko raz na całe ich życie. Takie błogosławieństwo jest traktowane jako duchowa inicjacja. Stąd warto dobrze się wewnętrznie przygotować do chwili błogosławieństwa Lingamem, by móc ją przeżyć w skupieniu i by móc potem wracać wspomnieniami do tej chwili tak, aby prowadziła nas ścieżką samorealizacji. Każdy, kto przyjmuje błogosławieństwo Lingamem czy uczestniczy w pudży, powinien w miarę regularnie praktykować mantram Chwały Boga: "Om Namah Śiwāya!" Jest to oczywista praktyka duchowa dla każdego człowieka, który próbuje przybliżyć się do Boga i w żadnym przypadku nie należy jej pomijać!


Śiwa Lingam i Byk Nandi


Lingam jest żywy i trzeba o niego stale dbać, by żył. Zdarzają się przypadki, że Lingam, o który nie dba się właściwie po prostu znika lub zostaje utracony w przykrych okolicznościach. Lingam zmaterializowany czy zrodzony rośnie, zmienia się – może zmienić kolor, pojawiają się czasem jakieś znaki, kształty geometryczne, wewnątrz widać jakieś struktury czy postaci, które pod wpływem czasu potrafią się zmienić. Szczególnie po pudży, błogosławieństwo płynące przez Lingam jest potężne. Lingam wibruje całkowicie inaczej w zależności od osoby, którą się Nim błogosławi, gdyż każdy dostaje to, co potrzebuje. Każde błogosławieństwo czy uzdrawianie z pomocą żywego Lingamu potrafi też być zupełnie inne w swej jakości i odbiorze. W dawnych czasach wprowadzano też zasadę odbierania Lingamów osobom, które nie opiekowały się nim należycie zaniedbując obowiązki jakie spoczywają na osobie dzierżącej zmaterializowany czy zrodzony Lingam. Dzierżawcy Lingamu w każdy poniedziałkowy wieczór wykonują Pudżę zapraszając licznie praktykujących z okolicy, także w Śiwaratri, a jest to każdy wieczór poprzedzający kolejny Nów Księżyca. Dzierżawcy Lingamu co dzień praktykują mantram "Om Namah Śiwaya!" oraz błogosławią inicjowanych z pomocą Lingamu otrzymanego od Siddha – zrealizowanego Mistrza. 

Uzdrawiającą Moc ma również woda z obmywania Lingamu. Często w wielkich Świątyniach Śiwa Lingamy są stale obmywane źródlaną wodą na Lingam spływającą! Istnieje Dwanaście Wielkich starożytnych Świątyń z Lingami Boga, Śiwa, które powstały na pamiątkę zstąpienia którejś z wielkich Śiwāwatārów, emanacji samego Boga dla zbawienia ludzkości. Świątynie Lingamu są najstarszymi świadectwami kultury duchowej i czczenia Jedynego Boga, a jednocześnie miejscami wielkiej Uzdrawiającej Mocy. Ludzie poszukujący cudownego uzdrowienia powinni pielgrzymować do świątyń Śiwa, aby oglądać Wielki Lingam i spożywać cudowną wodę obmywającą taką wspaniałą Lingę stworzoną nawet miliony lat temu. Wodę z rytuału obmywania małego Lingamu warto przechowywać, aby spożywać w celach leczniczych podobnie jak Świętą Wodę z obmywania stóp żyjącego Sādhu, Boskiego Guru, Awatāra, Zbawiciela Ludzkości.


Świątynia Śiwa Kotilngeśwara w Karnatace


Lingi stanowią podstawę kultu Pana Śiwa (Shiwa), Boga, Absolutu, który wszystko przenika we wszystkim się zawiera, jest bezforemny, ponadczasowy. Lingam w świątyni Pana, Boga Śiwa, jest miejscem, wokół którego roztacza się szczególny Krąg Światła, Pokoju, Ciszy, Miłości, Uzdrowienia. Osoby bardziej sensytywne, wrażliwe duchowo, czują narastające sacrum w miarę zbliżania się do Świątyni Pana Śiwa, której "sercem" jest Boska Linga! Moc oddziaływania Lingamu jest potężna, a wzrasta wraz z odbiorczością Ucznia. Oddziaływuje On nie tylko na najbliższą okolicę, ale potrafi przykładowo zmienić trajektorię lotu meteoru, który mógłby uderzyć w Ziemię, potrafi ochronić przed śmiercią, stabilizować na dużą skalę sytuację społeczno-polityczną, albo doprowadzić do radykalnej zmiany w regionie położonym nawet kilka tysięcy kilometrów od miejsca celebracji intencjonalnej pudży! 

Żyjemy obecnie w czasach, które są unikalne. Tylko raz na kilka tysięcy lat pojawiają się istoty, które obdarowane są przez Boga Łaską publicznej manifestacji Lingamu z własnego ciała. Jest to trochę inna jakość niż materializowanie przez Siddhów Lingamu za pomocą okrężnego ruchu dłoni lub ściąganie Lingamu z Salokhya – z siedziby Boga, Pana Śiwa! Kim zaś są te istoty, które z pomocą własnej woli decydują o manifestacji Lingi z własnego ciała poprzez Jej zrodzenie? Powiada się, że Lingi w ciele Awatāra (Bodhisattwa, Paighambara) tworzą się, bo Istota ta wzięła na siebie karman (los) innych stworzeń. Linga/m przez 9-10 miesięcy jak dziecko w łonie matki dojrzewa w ciele, przemieszczając się wzdłuż całego tułowia by w Wielką Noc Mahā-Śiwa-Ratri przez usta narodzić się dla świata, a raczej dla zgromadzonych uczniów i wielbicieli Doskonałego Mistrza Duchowego! Oczywiście materialna postać Lingamu krystalizuje się krótko przed jego urodzeniem przez Siddhę, jednak wcześniej ten Święty Kształt jest energetycznie i duchowo obecny w ciele Awatāra, dojrzewając i rozwijając się jak płód dziecka, a nawet powodując, specyficzne dolegliwości i objawy swej bytności. Lingamy dzielą się na ciemnoniebieskie (granatowe) zwane jako Śwayambhu, złociste zwane Bańa oraz białe lub krystalicznie przeźroczyste określane mianem Itara Lingi. Im więcej ludzi z wiarą i oddaniem ogląda narodziny czy materializacje lub ściągnięcia Lingamów, tym lepsze rokowanie dla przyszłości ludzkości i polepszenia losów planety. Im więcej osób uczestniczy w pudżach i abiszekamach, gdzie błogosławi się jakimś autentycznym, zmaterializowanym Lingamem, tym większe szanse na pokój w świecie i zjednoczenie ludzkości w jedną wielką planetarną, duchową Rodzinę.

Noc Mahā-Śiwa-Ratri to noc wielbienia Boga, Pana Śiwa, noc modlitwy, śpiewu, tańca, rytuałów i duchowej kontemplacji. Jest to noc szczególnych błogosławieństw Pana Śiwa (Jahwah, Allāh, Mahādeva, Brahman) dla swoich uczniów i wielbicieli na Ziemi. Jeśli pragniemy doświadczyć Łaski Boga, to ze swej strony powinniśmy uczynić wszystko co możliwe. Prawdziwi wyznawcy Pana Śiwa cały dzień i całą noc poszczą i nic nie jedzą pijąc jedynie źródlaną wodę, a ci jeszcze bardziej rygorystyczni nic nie piją! Właściwie post trwa od zachodu słońca dnia poprzedzającego Mahā-Śiwa-Ratri, przez całą noc, cały następny dzień i całą właściwą noc obrzędu kończąc się bardzo często wspólnym posiłkiem po wschodzie słońca, po zakończonych obrzędach, modlitwach i praktykach duchowych nocy świętej Mahāśiwaratri! Często aspiranci duchowi jedzą wtedy tylko odrobinę Prasadam, pokarmu ofiarowanego Bogu w czasie pudży, który przypomina o obfitości błogosławieństw i łask duchowych, jakie otrzymało się od Boga w czasie tej Wielkiej Nocy! Kolejnym warunkiem otrzymania Łask Pana Śiwa, Boga, jest czuwanie, brak snu przez całą Wielką Noc. Warto tu również zwrócić uwagę na fakt, że czuwanie to dotyczy nie tylko samej nocy Mahā-Śiwa-Ratri , ale nie śpi się również w ciągu dnia przed nocą Wielkiego Boga, i kładzie się spać nie wcześniej jak po zachodzie słońca po celebracjach! Dni przed i po Mahā-Śiwa-Ratri mogą i powinny być dniami pełnej aktywności, zaś po intensywnych skupionych praktykach Nocy Wielkiego Boga nie ma najmniejszego problemu z utrzymaniem klarownego umysłu i krystalicznej świadomości przez cały kolejny dzień! Osoby, które nigdy nie robiły żadnych postów na wodzie, mogą pierwszy raz spróbować Mahā-Śiwa-Ratri pijąc soki, wodę z miodem, jednak trzeba pamiętać, że jest to jedynie jakaś jednorazowa, przystosowująca do głębszej duchowości propozycja!

W wielu Aśramach u duchowych Mistrzów praktyki z okazji Śiwa-Ratri czy Mahā-Śiwa-Ratri celebrowane są mniej więcej w godzinach od 18:00 do 6: rano (w zasadzie od zachodu aż do wschodu słońca w lokalnym czasie) w cyklach 3-godzinnych (yamah) z początkiem o godz. 18:00, 21:00, 0:00, 3:00, gdzie pod koniec każdego cyklu robi się krótką przerwę na załatwienie potrzeb fizjologicznych, przeciągnięcie ciała, czy zmianę dekoracji, sprzętu przed kolejną pudżą. 

Całkowitym nieporozumieniem jest towarzyskie gadulstwo, plotkarstwo czy hałasowanie w czasie takich przerw. Mahā-Śiwa-Ratri jak i comiesięczne Śiwa-Ratri na każdy Nów ma być nocą pewnej ascezy, opanowania ciała z pomocą umysłu, modlitwy! Żarliwa, uważna praktyka, modlitwa w czasie nocy Mahā-Śiwa-Ratri wraz z postem, brakiem snu przynosi niewyobrażalne wręcz Łaski Boga, pozwala pokonać wiele ograniczeń, trudności, słabości, które ograniczały dotąd adeptów oraz pozwala otworzyć tak wiele nowych, niedostępnych wcześniej wymiarów duchowego doświadczenia! O ile Mahā-Śiwa-Ratri odbywa się wielkie duchowe święto wszystkich joginów, tantryków i sādhaków, jeden raz w roku na przełomie lutego i marca, w noc poprzedzającą Nów Księżyca o tyle zwyczajne praktyki Śiwa-Ratri, Nocy Bożej odbywają się regularnie co miesiąc w wieczór poprzedzający dzień Nowiu Księżyca w każdej duchowej ludzkiej społeczności. Śiwaratri jest wspólnym dziedzictwem całej ludzkości i jednoczy wszystkich ludzi uduchowionych, niezależnie od kultury czy religii z której się wywodzą! 

Ślady kultury duchowej Lingamu widoczne są na całym świecie, na wszystkich kontynentach, chociaż najlepiej zachowały się w Indii i Tybecie, gdyż jest to ślad pierwotnej religii Jedynego, Najwyższego Boga, Pana Śiwa, Jahwah, Allāh, Brahmana czy Mahādeva. Lingamy w charakterze ołtarza można spotkać i w Mongolii i na Rusi, w Polsce, Grecji czy Hiszpanii, w Indonezji i w Afryce, gdyż kult Boga i znajomości kształtu Wszechświata są znane Mędrcom ludzkości od początku istnienia. Słupy z czterema twarzami lub dwoma głowami na końcu, takie jak posąg Świętowita ze Zbrucza to właśnie dokładnie są duże posągi w kształcie Lingamu, podobnie jak słupy Tengri w Mongolii czy obeliski ku czci Boga Jahwah w Palestynie. Oczywiście Lingamy zmaterializowane czy zrodzone przez Siddhów mają duchową Moc niezależną od ich energizowania modlitwami wiernych w wypadku Lingamo-podobnych posągów czy konstrukcji, chociaż nierdzewny słup lingamiczny w Indii zdaje się być stworzony gdzieś w Niebiosach i przywieziony na Ziemię przez wyższe, kosmiczne Istoty. Podążając do Boga Drogą Powrotu pamiętajmy o praktykowaniu "Om Namah Śiwāya!" oraz o Linga-Pudżach w poniedziałki wieczorem czy w wieczór przed każdym Nowiem Księżyca!



Więcej na temat Lingamów i Linga Pudży dowiesz się na warsztatach:


© Wszelkie prawa do publikacji zastrzeżone przez: ezoteryka-magia-okultyzm.blogspot.com



Brak komentarzy:

Prześlij komentarz