Ajurweda

Ajurweda - indyjska i tybetańska medycyna tradycyjna



Ajurweda - Ayurveda to system medycyny naturalnej, naturoterapii znany jako sposób na zdrowe życie i długowieczność. To nie tylko leczenie chorób ale zapobieganie im, ale także utrzymanie zdrowia, długowieczności i żywotności. Celem metod Ayurwedy jest osiągnięcie równowagi i harmonii, dobrego zdrowia i długowieczności. Jest to osiągane przy kompleksowym podejściu bez użycia leków chemicznych i inwazyjnych zabiegów ale przy użyciu zrównoważonej i odpowiednio dobranej diety, leków ziołowych, delikatnych ćwiczeń zdrowotnych pawanmuktasana, medytacji i relaksacji oraz terapii fizycznych (masaży, biomasaży, akupresury).

Ajurweda to najstarszy na świecie system medyczny i filozoficzny, wywodzący się ze starożytnych Indii, z przed ponad 5000 tysięcy lat. Ajurwedyjska wiedza medyczna ujmuje człowieka holistycznie, rozpatruje człowieka jako całość – sumę jego sfery fizycznej, umysłowej oraz uczuciowej i dotyczy każdego aspektu ludzkiego życia, koncentrując się na zapobieganiu chorobie, a gdy do niej dojdzie usuwaniu jej źródła, a nie tylko jej objawów. Według ajurvedy, człowiek jest zdrowy, gdy jego ciało, umysł i dusza są w równowadze i wzajemnej harmonii.

Według założeń ajurwedy, pełne zdrowie nie opiera się jedynie na braku wyraźnych symptomów chorobowych, lecz stanowi stan absolutnie dobrego samopoczucia, zachowaniu równowagi pomiędzy wszystkimi aspektami bytu człowieka. Medycyna ajurwedyjska nie zajmuje się pojedynczym organem, lecz traktuje ciało i umysł jako całość. Jej istotą jest pełne wyzdrowienie, a nie tymczasowa ulga. Jest to system filozoficzno-medyczny zajmujący się naturą, celem i sensem ludzkiego życia. Obejmuje metafizykę, fizykę, zdrowie, chorobę, szczęście i smutek.


Naturoterapia z Indii, Nepalu i Tybetu


Słowo Ayurveda pochodzi od słów sanskryckich: „Ayus” (życie, ajus) i „Veda” (wiedza, nauka). W dosłownym tłumaczeniu Ajurweda (Ayurveda) oznacza – wiedzę o życiu. Według nauk ajurwedyjskich życie czyli „Ajus” to nierozerwalny związek: umysłu, ciała i duszy. Dlatego tradycyjna medycyna ajurwedyjska nie ogranicza się do leczenia fizycznych (cielesnych) objawów chorób ale dostarcza wszechstronnej wiedzy o zdrowiu duchowym, mentalnym i emocjonalnym. Tradycyjny ajurwedyjski system leczenia oparty jest na teorii zachowania doskonałej równowagi między ciałem (sthulla), duszą (jiva czyt. dźiwa) i umysłem (kamamanas, manas). Inaczej mówiąc między stanem fizycznym, stanem duchowym i stanem psychicznym człowieka.

Ajurweda pomiędzy rokiem 4000 a 6000 przed erą chrześcijańską została spisana w Sanskrycie, języku dawnych Dewów, które zamieszkiwały w Himalajach. Chociaż wiedza ta najbardziej rozwinęła się w dawnych Wielkich Indiach, nie przynależy do żadnego kraju, religii czy cywilizacji, a raczej do swych twórców: himalajskich ryszich. Należy pamiętać, że dawna kultura indyjska, Mahabharata to obszar wpływów potęnego imperium sięgającego od Egiptu i Etiopii na Zachodzie aż po Indonezję (Bali) oraz Filipiny na Wschodzie, a Ural na północy. Zatem nie dziwi znajdowanie nauk Pranaterapii na Filipinach ani ziół ajurwedyjskich u szamanów na Syberii. Całe Himalaja z Tybetem były dawniej w obrębie jednej wielkiej indoaryjskiej subkultury.

Ajurweda jako system medycyny naturalnej czy naturoterapia - uczy ludzi jak żyć w harmonii z naszym otoczeniem, z naturą, z wszechświatem bez naruszania delikatnej naturalnej równowagi. Ajurweda, Naturoterapia, uczy jak się odżywiać, jak regularnie ćwiczyć, w jaki sposób wykonywać codzienne czynności, jaki styl życia prowadzić i wiele więcej, bo Ajurweda pomaga zrozumieć nam siebie i nasze potrzeby. Ajurveda to Naturoterapia, która uczy jak żyć zachowując naturalną równowagę iharmonię w przyrodzie. Uczy jak odpowiednio adaptować różne aspekty naszego życia w taki sposób byśmy osiągali powodzenie w życiu duchowym, fizycznym i materialnym.

Zachowanie pełni zdrowia to nie tylko eliminowanie objawów fizycznych choroby ale przede wszystkim przywracanie poczucia szczęścia umysłowi i duszy. Często dolegliwości fizyczne wynikają z zaburzeń emocjonalnych. Jeszcze częściej ludzie mimo, że nie chorują fizycznie to cierpią, gdyż nie czują się dobrze, nie są szczęśliwi. Według Ajurwedy, najpełniejszego systemu Naturoterapii, takie osoby nie są zdrowe psychicznie, bo są nieszczęśliwe. Choroby takie jak: depresja, nadpobudliwość, nerwowość i bezsenność wywołane są głównie stanami ludzkiego umysłu i duszy. Choroby te stały się znakiem współczesnych czasów, w których większość naszych działań ogranicza się do pogoni za materialnymi substytutami życia. Jeśli ludzie nie poświęcają czasu na szukanie równowagi między tym co fizyczne i duchowe, zaczynają chorować, cierpieć. Jeśli nie dostrzegają podstawowych zależności między tym: co jedzą, jak pracują, w jaki sposób są aktywni fizycznie, a w jaki umysłowo a tym jaki to ma wpływ na jakość prowadzonego przez nich życia, doprowadzają siebie i swoje życie do awarii zwanej chorobą.

Żywioły i Dośa (Dosha)


Ajurweda opiera się na praktycznej wiedzy, że we wszystkim, co istnieje przejawia się energia, zwana praną (prańah). Prana jest siłą życiową występującą w pięciu żywiołach: przestrzeni (akaśa), powietrzu (vayu, waju), ogniu (agni), wodzie (apas) i ziemi (prithiwi, prthivi). W człowieku prańah występuje pod postacią zróżnicowanych energii vata (wata), pitta i kapha (kafa), które stanowią aktywne odzwierciedlenie wspomnianych pięciu żywiołów. Każdy z nas ma niepowtarzalną kombinację tych trzech energii, a zatracenie równowagi pomiędzy nimi jest przyczyną każdej dolegliwości.

Tridośa – trzy dośa w postaci vata, pitta i kapha to dosłownie trzy powłoki, trzy energie, substancje lub płyny organizmu, inaczej znane jako potrójny ogrzewacz. Ich charakterystyka w sztuce ajurwedyjskiego uzdrawiania jest następująca:
  1. Vata (Wata) – substancja gazowa, oddechowa, powietrzna; powiew, nastrój, atmosfera, aura, energia, stan uczuć serca, sentyment, melancholia, tęsknota; ruchy z centralnego i współczulnego systemu nerwowego. Vata jest to energia odpowiedzialna za wszystkie ruchowe funkcje ciała, takie jak: oddech, krążenie krwi, przesuwanie pokarmu w narządach trawiennych, przesyłanie do mózgu i z mózgu impulsów nerwowych. Na poziomie emocjonalnym jest odpowiedzialna za kreatywność i elastyczność i jednocześnie za odczuwanie obaw, lęków.
  2. Pitta – ogień, temperatura, gorąco, ciepło organizmu; esencja żółci; przemiana materii; metabolizm; przemiana materii i spalanie w organizmie. Pitta odpowiada za metabolizm, procesy trawienia, odczuwanie głodu i pragnienia. Na poziomie emocjonalnym przypisana jest takim cechom jak: odwaga, bohaterstwo, ambicja, złość i duma, buta, chełpliwość.
  3. Kapha (Kafa) – śluz, maź stawowa, woda; płyn mózgowo-rdzeniowy; typ ziemno-wodny; ciecze ochronne w organizmie; oleistość; ciężkość. Dosha Kapha odpowiedzialna jest za spoistość konstrukcji ciała, to jest za mięśnie, tkankę tłuszczową, kości, ścięgna. Rządzi takimi emocjami jak miłość pragnieniowa i poświęcenie, ofiarność, skąpstwo i zazdrość, zawiść.
Te trzy cechy obecne są wszędzie – w minerałach, roślinach i zwierzętach, a także w naszych ciałach. Vata – wiąże się z ruchem i przepływem, w naszym organizmie. Rządzi funkcjonowaniem układu nerwowego oraz ruchem wewnątrz poszczególnych układów, tj. oddychaniem, wydalaniem i itp. Pitta – wiąże się z trawieniem i metabolizmem. Kieruje procesem trawienia i wchłaniania substancji odżywczych. Kapha – reguluje proces budowy, gospodarkę płynami oraz spójność. W naszym organizmie kapha rządzi budową fizyczną oraz równowagą płynów.

Ajurweda klasyfikuje ludzi na typy psychofizyczne według tych dosa, które dominują w ich układzie. Istnieją osoby, które można scharakteryzować za pomocą jednego tylko dosa, jednakże większość z nas jest kombinacją dwóch lub trzech. Możemy być: vata, pitta, kapha, vata-pitta, pitta-vata, vata-kapha, kapha-vata, pitta-kapha, kapha-pitta oraz vata-pitta-kapha. Osoba, której ciało jest mieszaniną dwóch dośa, posiada przewagę jednego z nich, dlatego też vata-pitta i pitta-vata, to dwie różne budowy ciała.

Typ Vata (Wata) to osoba zwiewna, ulotna, lekka, subtelna, chłodna, jasnej karnacji, ruchliwa, górnolotna, sentymentalna, melancholiczna, szczupłej i kruchej budowy ciała, idealistyczna, o suchej cerze. Typowe problemy zdrowotne to: bóle głowy, nadciśnienie, suchy kaszel, bóle gardła, ucha, niepokój, arytmia serca, kurcze mięśni, bóle w krzyżu, zaparcia, wzdęcia, biegunka, nerwica żołądka. Większość zaburzeń o charakterze neurologicznym ma swoje źródło w nierównowadze vata. Najważniejszą sprawą w przypadku osób typu vata – jest prowadzenie uregulowanego trybu życia, czyli zachowanie stałych pór posiłków i snu.

Typ Pitta to osoba ognista, dynamiczna, zmysłowa, ekspresyjna, gwałtowna, bystra i sprytna, o cerze oleistej, ciepła, racjonalistyczna, praktyczna, rozwojowa, intelektualna, zwinna oraz sprawna fizycznie. Typowe problemy zdrowotne, to: podrażnienia i stany zapalne skóry, trądzik, czyraki, rak skóry, wrzody, zgaga, nadkwasota, uczucie gorąca w żołądku i jelitach, bezsenność, przekrwione i piekące oczy, anemia, żółtaczka. Układ psychofizyczny typu pitta źle reaguje na alkohol, papierosy, a także na przepracowanie, przemęczenie i przegrzanie. Osoby o tym układzie przy braku równowagi podatne są na takie negatywne uczucia, jak wrogość, nienawiść, nietolerancja i zazdrość. Dlatego ważne jest dla osób typu pitta, by panowały nad sobą i prowadziły spokojny tryb życia.

Typ Kapha to osoba powolna, chłodna, ciężka, statyczna, domatorska, materialistyczna, krępej budowy ciała, przysadzista. Najczęściej występujące problemy fizyczne to: przeziębienie, niestrawność, zatokowe bóle głowy, astma, katar sienny, alergie i arterioskleroza. Osoby typu kapha mają skłonność do ospałości, powolności, depresji i nadwagi, potrzebują one ruchu i stymulacji. Codzienna gimnastyka jest dużo ważniejsza dla nich, niż dla jakiegokolwiek typu. Aktywne poszukiwanie nowych doświadczeń jest dla kapha bardzo wskazane.

Kilka istotnych pojęć z zakresu Ajurwedy


Mala – to odpady powstające w trakcie różnorodnych przemian metabolicznych w organizmie. Podstawowe mala to mocz, fekalia i pot. Odpowiednie wydalanie mala jest bardzo ważne dla zachowania zdrowia. Zatrzymanie mala powoduje blokady w ciele, co w konsekwencji prowadzi do różnych chorób, podobnie jak spożywanie mala. Ludzie pijący mocz powodują u siebie rozliczne choroby i dolegliwości, ponieważ przez głupotę zatruwają się wtórnie tym, co sama natura odżuca wprocesie oczyszczania organizmu. Wśród autentycznych metod ajurwedysjkich nie ma czegoś takiego jak urynoterapia, ponieważ mocz jest odpadem nie nadającym się do spożycia. Mocz zatruwa organizm i umysł, mocz zakwasza organizm, powodując często niewłaściwe, szkodliwe dla zdrowia ph. Adepci czarnomagicznych szkół orientalnych stosując komunię z demonami w postaci picia własnego moczu świadomie doprowadzają swój organizm do wyniszczenia, a umysł do ściemnienia z pomocą swej rytualnej komunii picia moczu. Zdrowe życie to także zdrowe wydalanie malas i oczyszczanie kanałów wydalania, chociażby poprzez lewatywy.

Agni – oznacza ogień, płomień, ognistość. Ajurweda wyróżnia nawet trzynaście rodzajów agni, odpowiedzialnych za wszelkie procesy metaboliczne zachodzące w ludzkim ciele. Agni można porównać do różnych enzymów odpowiadających za trawienie i inne przemiany metaboliczne. Trzy ognie są bardzo elementarne (ogień łona, żołądka i serca), a siedem uważanych za zasadnicze.

Główną przyczyną większości zaburzeń w organizmie jest niewłaściwe trawienie i niewydolność układu pokarmowego. W ajurwedzie uważa się, że ogień trawienia odpowiada za jakość pożywienia dostarczanego do dalszych części układu pokarmowego czyli do jelita cienkiego i grubego. Ogień trawienia jest także odpowiedzialny za niszczenie czynników chorobotwórczych takich jak bakterie i toksyny, które występują w niestrawionym pokarmie. Niestrawiony pokarm przyczynia się do obniżenia odporności organizmu. Kiedy ogień trawienia działa właściwie wygląd skóry, zapach ciała i oddechu są normalne i przyjemne a ciało ma odpowiednie zasoby energii i odporność na choroby.

Dhatus – to podstawowe tkanki które utrzymują i odżywiają nasze ciało. Wyróżniamy siedem dhatus – osocze i chłonka, krew, mięśnie, tkanka tłuszczowa, kości, szpik kostny, płyny rozrodcze. Jakość i ilość każdej dhatus znajdującej się w naszym organizmie oraz ich prawidłowe funkcjonowanie jest podstawą zachowania dobrego zdrowia. Omawia się i uczy badać specyficzny obieg energii w cyklu siedmiu Dhatu. Post siedmiodniowy jest polecany dla oczyszczenia kolejno każdego z siedmiu powłok dhatu. Dla odchudzających się postami, ważną informacją jest fakt, że tkanka tłuszczowa zaczyna się oczyszczać dopiero w czwartym dniu kuracji głodówkowych.

Śrota – to kanały, przewody którymi transportowane jest pożywienie oraz odpady (malas), nie tylko zatem jelita i krwioobieg ale także dośa i dhatu. Zatory powstające w śrotas wywołują wiele dolegliwości. Jak powiadają na Wschodzie, około 2/3 chorób można wyleczyć oddychaniem, a pozostałe odpowiednią dietą, o ile stan pacjenta nie jest już tak zły, że nie ma go jak leczyć. Im wcześniej zaczynamy zatem naturoterapię ajurwedyjską tym lepiej. Generalnie stosowanie metod naturalnej terapii nie koliduje z żadnymi innymi zabiegami i terapiami medycznymi, a wyjątki od tej reguły są bardzo nieliczne.
Choroby Zjawiskiem Psychosomatycznym

„Pojawiły sie choroby, budzące strach wszystkich stworzeń, tak więc, Iśwaro (Panie) podaj właściwe sposoby przywrócenia ich zdrowia. Dostrzegłwszy głęboką inteligencję wielkiego mędrca, Bóg Indra (Indra Deva) w krótkich słowach przedstawił mu Ayurvedam”. (Charaka Samhita rozdział 1:18)

Ajurweda nie mówi tak bardzo o „chorobie”, lecz raczej o „zaburzeniu energii” (zatraceniu równowagi pomiędzy tridosa: vata, pitta, kapha). Szukając zrozumienia patogenezy i czynników powodujących zaburzenia organizmu lekarz ajurwedyjski – przeprowadza analizę psychologiczną, sytuacyjną, stylu życia, diety i relacji pacjenta z innymi. Czynniki przyczynowe tej samej choroby mogą się nie pokrywać, zależnie od tego, który aspekt osobnika uległ nierównowadze. Ajurweda bierze również pod uwagę wpływ różnych bakterii i wirusów oraz innych substancji toksycznych, które upośledzają zdolność organizmu do samoobrony. Ciało ma swój własny mechanizm obronny – dosa. To one reagują na pojawiające się przyczyny nierównowagi i starają się zwalczać chorobę, przechodząc przez różne jej stadia, jeśli nie są w stanie zapobiec jej na początku. Medycyna ajurwedyjska rozpoznaje chorobę narządu już przy subtelnych zmianach w stanie psychicznym, czy emocjonalnym pacjenta. Stan umysłu jest pochodną stanu ciała i odwrotnie. Większość chorób jest pochodzenia psychosomatycznego.

W założeniach medycyny ajurwedyjskiej człowiek stanowi jedność z kosmosem. Ludzki organizm jest odzwierciedleniem kosmosu i jednocześnie w nim się zawiera. Ponieważ w wymiarze kosmicznym wszystko pozostaje w dynamicznej równowadze, to najistotniejszym czynnikiem jest ruch. Stąd też pierwszym żywiołem, jak też podstawową energią organiczną jest powietrze, forma ruchu. Dlatego też medycyna ajurwedyjska skupia się bardziej na przepływie, czyli ruchu pięciu pranah w ciele, a więc energiach witalnych poszczególnych narządów i ich wzajemnych relacjach. Stąd wynika zróżnicowanie tego systemu medycznego w stosunku do systemu zachodniego, w którym lekarz bardziej koncentruje się na narządach anatomicznych, bez ich wzajemnych powiązań a tym bardziej bez uwzględniania ich treści energetycznej. Medycyna ajurwedyjska bardzo wnikliwie bada związek pomiędzy zaburzeniami w organizmie a ich przyczynami. Bardzo poważnie traktuje wpływ takich elementów jak warunki klimatyczne, środowiskowe, styl życia, odżywianie, rytm snu i wypoczynku, ich ilość i jakość, aktywność fizyczną, stan psychiczny jak i ogólną sytuację życiową pacjenta. Te elementy to jednocześnie potencjalne przyczyny zaburzeń zdrowotnych.

Medycyna ajurwedyjska kładzie największy nacisk na system profilaktyki zdrowotnej, jest zatem medycyną edukacyjną, zapobiegawczą. Człowiek, aby mógł zachować dobre zdrowie powinien żyć w zgodzie z prawami natury. Leki to w istocie pokarm, uzupełnienie tego, co organizm nie dostawał i z powodu braku zachorował. Właściwy, zapobiegawczy tryb życia obejmuje znajomość jedynej w swym rodzaju harmonii osobniczej i tego, jak utrzymywać jej równowagę zgodnie z jej uwarunkowaniami, w obliczu wszystkich wewnętrznych i zewnętrznych wyzwań. Dla każdego typu zalecana jest, więc inna dieta, inny typ aktywności fizycznej, styl życia a także zróżnicowane terapie zapobiegawcze. Czynnikami powodującymi zaburzenia dla typu vata bywają między innymi niedobór snu i relaksu, pożywienia, wzmożony wysiłek fizyczny i wstrząsy psychiczne a także zimno, przejawiające się w zimnych pokarmach, ale także w klimacie. Odwrotnie jest dla typu kapha, gdy nadmiar pożywienia, snu i brak ruchu prowadzą do zaburzeń w ciele. Natomiast dla typu pitta niekorzystne jest wszystko to, co wytwarza nadmiar ciepła w organizmie: nadmiar słońca, pożywienie o naturze rozgrzewającej, silne emocje typu strach czy rozwiązłość. Ajurweda klasyfikuje choroby zależnie od ich ciężaru gatunkowego na pięć rodzajów, a w każdym z nich trzeba udzielić pacjentowi odpowiednich stosownych wskazówek i porad, zgodnie z prawdopodobną sytuacją.

Ogólna klasyfikacja chorób (roga)
  1. Zwykłe i nieznaczne dolegliwości tzw. zaburzenia.
  2. Dziedziczne braki – wady i słabości – ułomności.
  3. Choroba będąca ostrzeżeniem, że czyjeś życie nie jest przeżywane we właściwy sposób.
  4. Choroba jako kara za niewłaściwy sposób życia, np.: nadmierny pośpiech, zbyt dużo myślenia i problemów, nerwów, nałogów, kompleksy winy etc.
  5. Choroba dana jako wezwanie do śmierci.
Indriya-Bheshajya – Terapie według Zmysłów

Pięć rodzajów terapii usuwających zaburzenia i dolegliwości, poprzez narządy zmysłu.
  1. Gandha-Bheshajya – Aromaterapia, leczenie z użyciem zapachów aromatycznych i esencji zapachowych.
  2. Rasa-Bheshajya – Smakoterapia, leczenie z użyciem sześciu smaków, przyprawy smakowe, gotowanie.
  3. Rupa-Bheshajya – Chromoterapia, leczenie z pomocą kolorów oraz energii kształtu (yantra, mandala).
  4. Sparśa-Bheshajya – Dotykoterapia, leczenie kontaktowe z pomocą dotyku, wszelkie masaże, nakładanie rąk, akupresura.
  5. Śabda-Bheshajya – Dźwiękoterapia, leczenie dźwiękiem, muzyką, wibracją głosu (mantram), sugestią, gongami, czy złożonymi utworami muzyki leczniczej jak Gandharva-Bheshajya.
Tych pięć rodzajów terapii stanowi pewien klasyczny kanon i powinno się je opanowywać metodycznie w kolejności. Cechą specyficzną tych terapii jest to, że kolejny stopień wiedzy i umiejętności medycznej jest trudniejszy do opanowania i stosowania oraz fakt, że aplikowane są przy innych grupach dolegliwości. Znawcy wszystkich pięciu metod będą też potrafili stosować je łącznie w uzasadnionych przypadkach.

Tattva Bheshajya – Terapie według Żywiołów


Pięć kolejnych rodzajów terapii w zależności od żywiołu, począwszy od elementu ziemi, Prithiwi, jako podstawowego. Należy powiedzieć, że bardzo dużo rad i zaleceń dla zdrowego życia nawiązuje do zasad żywiołów. Wedle żywiołów jest też ułożony prawidłowy program nauczania Ajurwedy.
  1. Prthivi-Bheshajya to leczenie żywiołem ziemi jak kąpiele błotne, leki organiczne stałe (starte proszki), pasty, mikstury o bardziej stałej konsystencji, środki fizyczne jak gimnastyka (pavanmuktasana) czy masaż lub chirurgia.
  2. Apa-Bheshajya to wodolecznictwo, kąpiele zimne lub gorące, napary i odwary ziołowe, woda różana i miodowa, leki na podkładzie wodnym mocno rozpuszczone, lewatywy i płukania.
  3. Agni-Bheshajya to terapie ogniowe takie jak przyżeganie, kąpiele słoneczne, chodzenie po rozżarzonych węglach ogniska, wygrzewanie, nagrzewanie, równoważenie ognia trawiennego.
  4. Vaayu-Bheshajya terapia powietrzna jak dmuchnięcia, wachlowanie, omiatanie aury, chodzenie nago na wietrze, natlenianie, inhalacje wziewne z pomocą ziół.
  5. Akaśa-Bheshajya to wszelkie terapie bezdotykowe jak przekazy energii na odległość, medytacje czy modlitwy za pacjentów, rytuały o religijno-uzdrowicielskim charakterze, ale też praktyczne zalecenia przebywania na wolnej i otwartej przestrzeni czy zasady aranżowania przestrzeni życiowej.
Generalną zasadą jest opanowanie najpierw w dobrym stopniu terapii podstawowych z pierwszego poziomu jak Aromaterapia i Prithivi-Bheshajya. Szczerze odradzamy naukę na kursach preferujących jakiś jeden masaż, dźwięki śpiewającyh mis tybetańskich czy stosowanie leczenia np. samym złotym światłem. Takie wycinkowe, wąskie metody są raczej komercyjnym absurdem i nie warto wydawać wielkich pieniędzy na ich opanowywanie. Adepci ajurwedyjskiej medycyny tradycyjnej muszą posiadać kompleksową i wszechstronną wiedzę, także dobrą znajomość anatomii i fizjologii organizmu. Nauka Ajurwedy to ciągłe doskonalenie umiejętności u dobrych nauczycieli oraz mistrzów a nie tam skończenie kilkudniowego kursu z certyfikatem na modłę skoraptowanej wersji komercyjnej New Age.

AKUPRESURA - MARMA-BHESHAJYA


Skuteczną naturalną metodą leczenia jest wywodząca się z Indii akupresura czyli Marma-Bheshajya (Bheszadźja). Odpowiedni ucisk wyznaczonych części ciała może przynieść wiele korzyści dla organizmu człowieka. Akupresura to jedna z najstarszych, tradycyjnych metod leczenia, bardziej znana ze swych wtórnych przekazów z Chin czy Japonii. Polega na masażu uciskowym poszczególnych punktów ciała (Marma). Punkty te, marmy, zwane są receptorami. Są to unerwione miejsca, które odpowiadają określonym organom. Wykonując masaż receptorów osiąga się lepsze ich ukrwienie, a co za tym idzie również określonego narządu.

Jedną z ważnych zasad akupresury czyli Marma-Bheshajya popularnych w Azji jest wykonywanie masażu od lewej nogi i od śródstopia. Zabieg przynosi ulgę we wszystkich rodzajach bólu zaczynając od bólu głowy, bólu pleców, poprzez migreny i skończywszy na katarze siennym. Niektórzy zwolennicy metod akupresury dowodzą w praktyce, że za pomocą akupresury można wyleczyć bardzo poważne, skomplikowane schorzenia.

Za pomocą ucisku na określone punkty na ciele człowieka można poprawić stan swojego zdrowia. Wykonując masaż w określonych miejscach wpływamy na organy wewnętrzne organizmu i dzięki temu dodajemy im energii. Punkty te zwane są receptorami i są połączone poprzez układ nerwowy z poszczególnymi narządami ciała. Masaż działający na odpowiednie punkty powoduje pobudzenie zakończeń nerwowych, które znajdują się w tych miejscach. W ten sposób powstałe impulsy biegną drogami nerwowymi do ośrodkowego układu nerwowego i dochodzą do kory mózgowej, zaś stamtąd do chorego narządu. W ten sposób zmniejszają ból.

Przy wykonywaniu nadmiernej i nieumiejętnej akupresury, w szczególności u osób wrażliwych, mogą się doprowadzić negatywne objawy takie jak biegunka, wymioty czy kołatanie serca. Akupresura jest generalnie bezpieczną i skuteczną, nieinwazyjną metodą leczenia. Zalecana jest dla każdego, kto dba o swoje zdrowie i chce walczyć z bólem, ograniczając przy tym stosowanie środków przeciwbólowych.

Często stosowana kolejność masowania receptorów (Marma):
  • Nerki, przewód moczowy, i pęcherz moczowy – wskutek masażu substancje trujące zostają wydalone.
  • Głowa – stanowi centrum sterujące każdym narządem.
  • Żołądek, jelita, wątroba, trzustka – narządy odtruwające, od nich zależy czy występują produkty regeneracyjne dla każdego narządu.
  • Produkty limfatyczne – dzięki nim następuje rozpad produktów osadowych i przeciwciał.
Pozostałe punkty, które są zależne od rodzaju schorzenia.

MASAŻ ABHYANGAM


Masaż abhyangam (ayurveda abhyanga) – stanowi element wielu terapii ajurwedyjskich, wielokrotnie poprzedzając różne zabiegi w procesie terapii Panchakarma (kompleksowego oczyszczania i rewitalizacji organizmu). Składa się z kilku elementów: masażu głowy, karku, dłoni i rąk wykonywanego w pozycji siedzącej, natomiast w pozycji leżącej masuje się przednią i tylnią część ciała, stopy oraz twarz. Masaż twarzy jest elementem zamykającym całość zabiegu. Masaż Abhyangam obejmuje swoim zakresem także masaże Champi i Vital.

Abhyangam – jest masażem tradycyjnym z kanonu medycyny ajurwedyjskiej, natomiast jeśli chodzi o tradycyjne masaże w naszym klasycznym rozumieniu, to działa w nieco odmienny sposób. Jest to zabieg mający na celu poruszenie energii w całym organizmie, a w konsekwencji jej równowagę na trzech poziomach: fizycznym, psychicznym i duchowym. Istota masażu Ajurwedyjskiego wiąże się więc z ruchem energii w ciele. W trakcie tego masażu całe ciało jest rytmicznie z równomiernym naciskiem masowane przez dwie osoby. Masaż wykonywany jest przy użyciu dużej ilości ciepłego oleju sezamowego. W trakcie masażu toksyny i bloki usuwane są z ciała. Według ajurwedy, toksyny powstają z niestrawionego do końca jedzenia, nazywają sie „ama”. Mają charakter śluzu, odkładaja się w organiźmie w osłabionych miejscach. Podczas masażu są wtłaczane do systemy wydalniczego. Rytmiczne i głęboko relaksujące ruchy odblokowują kanały energetyczne pozwalając na swobodny przepływ energi życiowej.

Wykonując masaż ajurwedyjski stymuluje się punkty witalne (marmas) znajdujące się na przebiegu kanałów energetycznych (nadis). Poprzez stymulację odpowiednich punktów, stanowiących pomniejszoną reprezentację narządów ciała, usprawnia się funkcjonowanie wszelkich układów organizmu, pobudza krążenie płynów ustrojowych, limfy i krwi, wzmacnia działanie systemu odpornościowego. W efekcie Abhyangam wspiera proces odchudzania, usprawnia proces przemiany materii i oczyszczania organizmu z toksyn, wspomaga eliminację wszelkich dolegliwości, tak fizycznych jak i psychicznych. Przywrócenie harmonijnego przepływu energii poprzez stymulację punktów witalnych stanowi wyraz fizycznego, psychicznego i duchowego zdrowia. Masaż ajurwedyjski działa również pielęgnacyjnie, jako ze oleje stosowane do wszystkich zabiegów ajurwedyjskich, są wykonywane na bazie receptur starohinduskich, zawierają różnorodne zioła, nadając olejom właściwości lecznicze jak i pielęgnacyjne. Działają zarówno na skórę właściwą, jak też na wszystkie narządy wewnętrzne. Masaże ajurwedyjskie są najbardziej kompleksowymi zabiegami, gdyż dotyczą całego ciała.

Kilka receptur


Aloe vera oczyszcza pory i zapewnia efekt świeżości, chłodzenia.

Olej sezamowy: według Ajurwedy masaż całego ciała ciepłym olejem sezamowym oczyszcza organizm z toksyn oraz nadaje skórze blask i jedwabistą gładkość. Oczyszcza organizm z toksyn, a masaż zaczynamy od głowy lub od stóp. Najlepiej masaż wykonać rano, po masażu bierzemy prysznic.

Owoc soapnat ma właściwości bakteryjne i zapobiega powstawaniu infekcji. Głęboko oczyszcza pory skóry z zanieczyszczeń i nadmiaru oleju.

Woda ogórkowa – doskonale oczyszcza i nawilża i tonizuje skórę przed nałożeniem makijażu oraz przed nałożeniem kremu na noc. Odbudowuje naturalne pH skóry. Ayurveda poleca wodę ogórkową dla każdego rodzaju skóry. Tonik wody ogórkowej produkowany w Indii zawiera sok z ogórka oraz inne ekstrakty ziołowe, odświeżające skórę. Sam sok z ogórek doskonale nawilża skórę i ma działanie ochładzające.

W walce z napięciem i zdenerwowaniem znakomicie sprawdza się masaż, najlepiej całego ciała, z dodatkiem odprężających olejków. Poleca masaż olejowy według recepty ajurwedyjskiej. Używane są do niego podgrzane wonne olejki, które wspaniale odprężają. W dodatku zawarte w nich różne esencje i ziołowe mieszanki są łatwo wchłaniane przez skórę i szybko zaczynają działać. Niezwykle rozluźniający jest specjalny ajurwedyjski zabieg, któremu poddaje się głowę. Bardzo powoli, przez mniej więcej godzinę, małym strumieniem spływa po niej wonny olejek, oczyszczając umysł ze zbędnych myśli i przynosząc odprężenie.

Przeciw bezsenności spróbuj, jak na ciebie podziała masaż dźwiękiem. Zrobione ze specjalnych stopów metali misy himalajskie wprowadzając w drgania tkanki i naczynia krwionośne, rozgrzewają i odprężają. Dobre są też specjalne terapeutyczne dzwonki ajurwedyjskie.

Na chandrę, depresję, obniżony nastrój zwłaszcza w okresie jesienno-zimowym, doskonale działa terapia światłem. Używa się do niej silnego światła o widmie podobnym do światła słonecznego. Jest ono silniejsze niż zwykłe pokojowe oświetlenie, ale nie tak silne jak promienie słoneczne – na lampę, stosowaną w terapii można patrzeć bez obawy, że uszkodzi ona wzroku. Dobre efekty daje też użycie świateł kolorowych. Światło zielone, które jest neutralne, może być stosowane w każdym przypadku i zadziała kojąco. Światła żółte i pomarańczowe działają pobudzająco, jednak można je stosować w przypadku osób wolnych od nadwagi i nadciśnienia. Niebieskie światło działa wyciszająco, uspokaja i poprawia sen, lecz także wychładza, więc zwłaszcza zimą trzeba je stosować z umiarem. Często sama prosta medytacja zwyobrażaniem sobie świecącego słońca znacząco pomaga pacjentom depresyjnym.

WASAK: Zioło przeciw astmie i innym dolegliwościom

Lecznicze właściwości Justicia anthatoda Nees (rodzina Acanthaceae) są znane w Indiach i kilku innych krajach od tysięcy lat. Roślina ta, nazywana w Indiach „wasak’’, stanowi tradycyjny składnik wielu preparatów usuwających kaszel, astmę i zapalenie oskrzeli. Liście jej zawierają olejek eteryczny oraz alkaloidy chinazolinowe: wazycynę, wazycyon i dezoksywacynę.Korzeniach występują wazycynę ,peganina,2-hydroksy-4-glukozylo-oksychalkon. Kwiaty zawierają beto-sitosterolo-D-glukozyd, kempferol i jego glikozydy, a także bioflanowoid-kwercetynę.

W Ajurwedzie liście stosuje się w leczeniu zaburzeń układu oddechowego. Badania naukowe przeprowadzone w ciągu ostatnich trzech dekad wykazały, że alkaloidy, wazycyna i wazycynon, zawarte w liściach, posiadają właściwości pobudzające czynność oddechową. Wazycyna w niskim stężeniu powodowała rozszerzenie oskrzeli i rozluźnienie mięśnia tchawiczego. W wysokich stężeniach zapewniała znaczącą ochronę przed skurczem oskrzeli wywołanym histaminą u świnek morskich. Stwierdzono, że wazycynon, produkt samoulteniania wazycyny, wywiera działanie rozszerzające oskrzela zarówno in vitro, jak i in vivo. W innym badaniu wazycyna wykazała znaczne właściwości rozszerzające oskrzela oraz silne działanie pobudzające czynność oddechową, podczas gdy wazycynon spowodował rozluźnienie mięśnia tchawiczego in vitro, a zwężenia oskrzeli in vivo. Z dwóch alkaloidów opisanych wyżej, wazycynon jest silniejszy niż wazycyna i posiada właściwości przeciwastmatyczne porównywalne z działaniem kromoglikanu dwusodowego.

Liście wasaka wywierają również działanie wykrztuśne, moczopędne i owadobójcze. Pobudzają macicę. W śpiewaniu nadają głosowi słodkie brzmienie. Leczą także następujące choroby: duszność, czkawka, choroby reumatyczne, malaria, gorączka, świerzb, trąd, inne choroby skóry, choroby żołądka i jelit, biegunka, czerwonka, kolka, wymioty, żylaki odbytu z objawem krwawienia, żółtaczka. Zewnętrznie stosuje się je również w obrzęku, bólach głowy, neuwralgii. Suszone liście wasaka stosuje się w postaci naparu lub proszku oraz papki do okładów. Skuteczność zioła zależy od jego właściwego przygotowania i dawkowania. Sposób użycia podany na opakowaniu jest do powszechnego użytku i nie należy go uważać za ogólnie obowiązujący. Najbardziej skuteczna jest receptura ajurwedyjska.

TRIKATU


Trikatu jest ziołową kompozycją trzech specyfików, w której skład wchodzą pieprz długi, pieprz czarny i imbir. Produkt pobudza trawienie i apetyt. Jest wiatropędny. Trikatu jest formułą ziołową, która w naturalny i systemowy sposób wspomaga organizm w czasie niestrawności i wzdęć. Trikatu bezpiecznie wspomaga trawienie, łagodzi wzdęcia i dyspepsję (przewlekły i powracający ból w nadbrzuszu). Poprawia działanie żoładka. Trikatu poprawiając działanie ognia trawienia jest zasadniczo stosowany w leczeniu wielu zaburzeń. Bardzo łatwo stosowac trikatu w formie przyprawy do posiłków, a także jako herbatki, nie tylko jako specjalnej pastylki. Nie zaleca się stosować trikatu przy pobudzonym trawieniu, nadkwasocie lub jeśli organizm narażony jest na zapalenie lub przy chorej wątrobie, zakażeniach, chorobach zapalnych skóry, zarzucaniu kwaśnej treści pokarmowej, rozdrażnieniu, gniewie, agresywności. Osoby o takich objawach nie powinny korzystać z tego produktu.

Program Zapoznawczy Ajurwedy

  • Ajurweda – założenia filozofii i zarys historyczny
  • Medycyna ajurwedyjska – zasady, diagnostyka energetyczna, geneza chorób
  • Purusha, Mahat, Prakriti, Ahamkara – przejawy Mikro i Makro Kosmosu wedle Ajurwedy
  • Gunas – cechy charakterystyczne więzów: tamas, rajas, sattvas
  • Cechy Tridośas (Potrójnego Ogrzewacza) – Vata, Pitta, Kapha (Kafa)
  • Aspekty fizyczny, fizjologiczny i psychiczny poszczególnych Dośa
  • Diagnostyka ajurwedyjska; typologia konstytucji organizmu (dośa)
  • Ciało materialne (sthulla), a ciała subtelne (linga) – przepływ energii w organizmie
  • Kanały energetyczne Nadis, punkty witalne Marmas, centra energetyczne Ćakramy – ich lokalizacja i funkcje
  • Trzy zbiorniki energii: Brahma-granthi, Vishnu-granthi i Rudra-Granthi
  • Dieta w ajurwedzie, a styl życia
  • Panćakarma – ajurwedyjskie metody w procesach odnowy biologicznej
  • Procesy i zabiegi w ramach Panćakarma...

Ajurweda w Polsce


Więcej o uzdrawianiu metodami ajurwedy znajdziesz na blogu:



Zapraszamy na warsztaty, gdzie można zgłębiać i doskonalić wiedzę ezoteryczną



© Wszelkie prawa do publikacji zastrzeżone przez: ezoteryka-magia-okultyzm.blogspot.com


2 komentarze:

  1. Super artykuł. Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
  2. Takie informacje należą nie tylko do bardzo ciekawych ale i niezwykle ważnych.

    OdpowiedzUsuń